آریام عشق زندگی مامان و بابا

یه روزی وقتی تو تختت بودی، خیالم راحت بود که هیچ خطری تهدیدت نمیکنه چون یا مشغول خوردن و مکیدن انگشتهای کوچولوت بودی یا با آویز موزیکال بالای سرت سرگرم بازی...اما حالا یک لحظه هم نمیتونم ازت چشم بردارم. گرچه خودت سایه من شدی. هر جا برم، قدم به قدم میای. همیشه کنارمی. وابسته شدی و تنهایی رو نمیخوای حتی برای دیدن کارتون. بیشتر وقتها دستهای کوچولوت رو به سمتم دراز میکنی و با خواستنی کودکانه، آغوشم رو میخوای و تشکرت برای من احساس گرمی صورت قشنگت روی گونه هام و دستهای مهربونی که دور گردنم حلقه میشه. بینهایت شیطون و بازیگوش شدی و عاشق راه رفتنی.  بارها زمین خوردی و چند بار هم از لبهای قشنگت خون اومد، اما اون...

16 ماهه شدی عزیزم و اونقدر کنار تو به ما خوش میگذره که متوجه گذشت زمان نمیشیم. بزرگتر شدی و عاقلتر. دیگه معنی حرفها و رفتارهای ما رو خوب متوجه میشی. گاهی بدجوری لجبازی میکنی و با عصبانیت هر چی دستت باشه، پرت میکنی. اما بلافاصله میای و ما رو میبوسی(فکر کنم میخوای عذر خواهی کنی). بوسیدنت هم تغییر کرده و من و بابا مسابقه داریم واسه این بوسه هات. هنوزم برای غذا خوردن باید هزار جور ترفند بزنم و همه میوه ها به جز خیار پوره میشن تا بخوری. بعد از کارتون میکی موس و ریو و فیلم تولدت، حالا نوبت گلنار رسیده و پنگول. نمیدونم از چیه این پنگول خوشت اومده و بهش میگی گاگا. آهنگ بعد از نسترن و شاه دیوونه های سینا حجازی هم شدن تنها آهنگهای مجاز تو ماشین...